Zwarte band waardig

De afgelopen jaren zien we een groei van karateka’s die een zwarte band behalen.  Dat is natuurlijk een mooie ontwikkeling, maar op de één of andere manier vind ik dat ” een zwarte band behalen” niet de lading dekt. Oké, de leerlingen hebben zich op karate technisch vlak vaak sterk ontwikkeld. Ik zeg altijd dat je met het behalen van de zwarte band hebt aangetoond dat je de basis beheerst. Maar er komt meer bij kijken, ben je ook zwarte band waardig? 

Wat vaak vergeten wordt is dat niet iedereen bij elk kyu examen kan deelnemen. Niet iedereen is er bij elk examen technisch klaar voor, hoewel ze het wel geprobeerd hebben; anderen hebben misschien niet de moeite genomen of zich niet correct gedragen in de karatelessen. Er zijn normen waaraan moet worden voldaan en hoewel ik niet bezig ben om iemand van streek te maken, als je er nog niet bent, is doorzetten de enige optie. Dit kan helaas soms voor teleurstellingen zorgen. Er zijn tal van clubs die je geld aannemen,  je banden geven als snoep en je gewoon als een nummer in hun boeken beschouwen, maar ik geef echt om de voortgang van elke leerling en zal nooit toegeven. Dit zijn de waarden waar ik heel bewust mee bezig zijn. Aanwezig zijn op de trainingen is niet voldoende, het gaat erom dat je jezelf voor 100 procent inzet en dat  je er voor werkt, dat je er mee bezig bent om het karate-do te begrijpen.

Als ik hoor dat mensen denken dat ze met 1 keer per week trainen een zwarte band kunnen behalen dan frons ik mijn wenkbrauwen. Het kost meer moeite dan dat! Je inzet is een directe weerspiegeling van je intrinsieke motivatie. Je hoeft niemand te vertellen hoe hard je traint en hoe gemotiveerd je bent. Karate laat dat uit zichzelf zien, het is heel zichtbaar. Er hangt een afbeelding in onze dojo, met de tekst: “Character before karate”. Precies de essentie die we proberen mee te geven. De karatetechnieken perfect beheersen is mooi, maar je bent pas een echte karateka als je je er ook zo naar gedraagt. Als je eenmaal die zwarte band omknoopt moet het uiteraard technisch kloppen maar er hoort ook een bepaald ‘voorbeeld’ gedrag aanwezig te zijn. Het betekent dat je je inzet door vaker in de week te trainen, maar ook bereid en in staat bent om anderen te helpen, dat je de dojo etiquette naleeft en anderen hierop wijst. Je beseft jezelf dat je een voorbeeld bent voor anderen, zeker voor jeugd.

Elk kyu examen is een stapje richting de zwarte band. Iedereen ontwikkelt zich in een eigen tempo en je hoeft jezelf niet te vergelijken met anderen. Met een zwarte band heb je laten zien dat je nooit hebt opgegeven, hebt doorgezet toen het moeilijk of zwaar werd, teleurstellingen hebt overwonnen, niet aan je twijfels hebt toegegeven, je angsten onder ogen hebt gezien en genoeg hebt geleerd om te beseffen hoeveel er nog te leren en te ontdekken valt binnen het Karate-do. De huidige dangraad houders in onze club hebben die zwarte band dan ook echt verdient. Op internationale seminars heb ik vaak te horen gekregen dat ik er een hoge standaard op na houd als het om banden uitreiken gaat. Dat heb ik altijd als een compliment beschouwt.

Vanuit het traditionele Karate-Do is karate ingericht vanuit het Dojo-Kun, die je als karate-huisregels kunt beschouwen. Een ware karateka neemt deze te harte en doet zijn/haar best deze regels na te leven. De voor velen misschien nog onbekende Dojo-Kun moet gezien worden als de uiting van respect jegens de organisatie en dojo waarmee men verbonden is. Tevens wordt het gevoel van saamhorigheid hiermee versterkt. Zij bestaat uit een vijftal waarden welke in verschillende dojo’s in Japan worden gehanteerd. 

Wij studenten van Goju Ryu Karate-Do:
– wij zullen het als een eer beschouwen het Goju te mogen studeren
– wij zullen te allen tijde in iedere situatie ons een juiste houding geven
– wij zullen het als onze opdracht beschouwen met de juiste instelling en vastberadenheid de spirit van Goju te beoefenen en te versterken
– wij zullen met gezamenlijk steun het gevoel van saamhorigheid versterken
– wij zullen de moraal van het traditionele Japanse budo in deze kunst respecteren

De toevoeging “Do” impliceert dat karate-Do een pad is naar zelfkennis en meer behelst dan louter technische aspecten van vechten. Ook in andere Japanse vechtkunsten werd er aan het begin van de 20e eeuw een nadruk geplaatst op het do aspect en minder op jutsu (techniek). In de Do Shin (hieronder te lezen) werd de essentie van Do (de weg) omschreven door Gogen Yamaguchi (grootmeester).

 ” Karate-Do (de weg van de lege hand) is het zoeken en beheersen van de werkelijke waarde van het mens-zijn door training van haar technieken. Haar weg gaat diep is hard en moeilijk. Niemand kan het hoogste niveau bereiken zonder dagelijkse training en inspanning. Het is belangrijk geestelijke kracht te trainen om jezelf te overwinnen. Verdraag moeilijkheden, geef niet op. Continue daadwerkelijke inspanning is noodzakelijk. Zodra je bezig bent, wis alle gedachten en concentreer je op de training met een heldere lege geest. Zo niet, dan zou je jezelf of je tegenstander kunnen beschadigen. Van oorsprong was karate om jezelf te beschermen tegen moeilijkheden. Echter tegenwoordig , is het gebruik van de techniek om je lichaam en geest te trainen en niet om anderen schade toe te brengen. Daarom moet men meer de nadruk leggen op spiritualiteit dan op de techniek. Er zal geen verbetering in menselijke waarde ontstaan bij een onjuiste instelling. Zelfs iemand met de hoogste graad van techniek in karate die arrogant wordt, zal vroeg of laat gedwongen zijn te stoppen vanwege het verpesten van de naam van onze Karate-Do, als gevolg van zijn arrogantie. De essentie van onze Karate-Do is dat men altijd zichzelf overwint en terugkeert naar “rei” (respect). Houdt de geest rustig, wees loyaal tegenover je ouders, respecteer en wees dankbaar naar je leraar en voorouders toe en blijf in goede harmonie met je vrienden. Met name respect voor de leraar is erg belangrijk, een niet weg te denken gedragsregel voor de Karate-Do student. Iemand zonder deze instelling zal ons Goju-Ryu moeten verlaten, zelfs als zijn techniek uitstekend is. Als hij niet vrijwillig vertrekt zal hij daartoe gedwongen moeten worden. Men moet niet vergeten dat het onze eeuwige wens is te beseffen dat het een lange en moeilijke weg is zelfdiscipline te vinden zonder beïnvloed te worden door dingen van buiten, kalm en rechtvaardig van geest te blijven en de grootheid van god en buddha te onderkennen.
Bron: Gogen Yamaguchi“

Ik hoop je zo iets meer inside information te hebben gegeven hoe het is om een zwarte bander te zijn. Ik ben het sinds 2001 en geniet nog steeds van mijn weg (do) in het karate.